Α´ Χαιρετισμοί στη Χαλάστρα με τρισάγιο για τα θύματα των Τεμπών
Την Παρασκευή 3 Μαρτίου το εσπέρας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στην Ακολουθία των Α´ Χαιρετισμών προς την Υπεραγία Θεοτόκο στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου στη Χαλάστρα Θεσσαλονίκης.
Στο τέλος της Ακολουθίας τέλεσε τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των θυμάτων της πρόσφατης σιδηροδρομικής τραγωδίας που συγκλόνισε το πανελλήνιο.
Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος τόνισε: «Γνῶσιν ἄγνωστον γνῶναι ἡ Παρθένος ζητοῦσα, ἐβόησε πρός τόν λειτουργοῦντα».
Ὡς τό μόνο λογικό ὄν, τό ὁποῖο δημιούργησε ὁ Θεός, ὁ ἄνθρωπος, ἔχει ἔμφυτη τή διάθεση γιά γνώση καί ἑλκύεται ἀπό τήν ἐξερεύνηση καί κατάκτηση τοῦ ἀγνώστου.
Eἶναι χάρισμα αὐτό, εἶναι τάλαντο μεγάλο, τό ὁποῖο μᾶς ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεός γιά νά κυριαρχήσουμε στόν κόσμο πού ἔπλασε γιά χάρη μας. Δέν μᾶς ἔδωσε ὅμως ἀνεξέλεγκτη τή χρήση του. Μᾶς τήν ἔδωσε γιά νά ἐξερευνοῦμε τόν κόσμο, κάτι πού θά μᾶς ἦταν χρήσιμο καί ὠφέλιμο, ἀλλά ὄχι γιά νά ἐξερευνοῦμε τίς ἀπόκρυφες βουλές καί τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ, τά ὁποῖα εἶναι κεκρυμμένα ἀκόμη καί γιά τούς ἁγίους ἀγγέλους καί ἀρχαγγέλους.
Ἀντί ὅμως ὁ ἄνθρωπος νά εἶναι εὐγνώμων πρός τόν Θεό γι᾽ αὐτή τή μεγάλη του δωρεά, ἄφησε τόν ἑαυτό του νά παρασυρθεῖ ἀπό τόν διάβολο, ὁ ὁποῖος ἐκμεταλλευόμενος τήν ἔμφυτη περιέργεια τοῦ ἀνθρώπου καί τήν ἐπιθυμία του γιά τή γνώση, τόν παραπλάνησε, τόν ὁδήγησε στήν ἀμφισβήτηση τοῦ Θεοῦ καί τόν ἔκανε νά παρακούσει τήν ἐντολή του νά μήν δοκιμάσει ἀπό τόν καρπό τοῦ δένδρου τῆς γνώσεως, τό ὁποῖο εὑρίσκετο στό μέσον τοῦ παραδείσου.
Αὐτή ἡ παρακοή τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας, προκειμένου νά ἱκανοποιήσουν τήν ἐπιθυμία τῆς γνώσεως, τούς κατέστησε ἐνόχους ἔναντι τοῦ Θεοῦ καί τή μόνη γνώση πού τούς προσέφερε ἦταν ἡ γνώση τῆς γυμνότητός τους. Διαπίστωσαν οἱ πρωτόπλαστοι ὅτι εἶναι γυμνοί ἀπό τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀπογυμνωμένοι ἀπό τίς δωρεές του καί θύματα τῆς ἀπάτης τοῦ διαβόλου, πού ἐπέτυχε νά τούς ἐκδιώξει ἀπό τόν παράδεισο καί νά τούς καταστήσει δούλους τῆς ἁμαρτίας καί ὑποχείριά του.
Καί ἐάν ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα ἐξεβλήθησαν τοῦ παραδείσου ὑποκύπτοντας στόν πειρασμό τῆς γνώσεως καί παρακούοντας τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ἡ νέα Εὔα, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, τήν ὁποία τιμήσαμε ἀπόψε, πρώτη Παρασκευή τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ψάλλοντας τήν πρώτη στάση τῶν Χαιρετισμῶν της ἐνώπιον τῆς ἱερῆς της εἰκόνος, δέν ὑπέκυψε στόν πειρασμό τῆς περιεργείας καί ἔτσι, ὄχι μόνο ἀπέφυγε νά πέσει στήν παγίδα τοῦ πονηροῦ, ἀλλά ἐπέτυχε μέ τήν ταπείνωσή της νά γίνει ἡ Μητέρα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, πού λύτρωσε τούς ἀνθρώπους ἀπό τήν ἁμαρτία καί τήν καταδυναστεία τοῦ διαβόλου.
«Γνῶσιν ἄγνωστον γνῶναι ἡ Παρθένος ζητοῦσα, ἐβόησε πρός τόν λειτουργοῦντα», γράφει ὁ ἱερός ποιητής τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου.
Ἦταν φυσικό ἡ Παναγία Παρθένος νά ἐκπλαγεῖ ἀπό τό μήνυμα τοῦ ἀρχαγγέλου. Ἦταν φυσικό νά διερωτηθεῖ πῶς ἦταν δυνατόν νά γίνει αὐτή Μητέρα, οὖσα παρθένος, καί μάλιστα Μητέρα τοῦ Θεοῦ. Δέν προσπαθεῖ ὅμως νά διερευνήσει μόνη της τό ἀπόκρυφο μυστήριο τοῦ Θεοῦ. Δέν ἐπιχειρεῖ νά διεισδύσει στά ἄδυτα τῆς θείας γνώσεως αὐτόκλητη. Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος θέλει νά μάθει, ὄχι γιά νά ἱκανοποιήσει τήν ἀνθρώπινη φυσική της περιέργεια, ἀλλά γιά νά διακονήσει ἀρτιότερα τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ. Θέλει νά μάθει γιά νά προετοιμασθεῖ ἀκόμη περισσότερο, ὥστε νά ὑπηρετήσει τή θεία βουλή καί νά τιμήσει τήν ἐπιλογή πού ἔκανε ὁ Θεός στό πρόσωπό της.
Γι᾽ αὐτό καί δέν προσπαθεῖ νά μάθει διερευνώντας μόνη της, ἀλλά διατυπώνει μέ ταπείνωση στόν οὐράνιο ἀπεσταλμένο τήν ἀπορία της: «καί πῶς ἔσται μοι τοῦτο, ἐπεί ἄνδρα οὐ γινώσκω;» καί ἀρκεῖται στήν ἀπάντησή του.
Μέ τήν ἴδια ταπείνωση ὑποτάσσεται ἡ Παναγία Παρθένος στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ἀξιώνεται μέ τήν ὑπακοή της αὐτή ὄχι μόνο νά γίνει μέτοχος τῆς οὐρανίου καί θείας γνώσεως, ἀλλά καί ἐκείνη ἡ ὁποία θά γνωρίσει διά τοῦ Υἱοῦ της, «ἐν ᾧ εἰσιν πάντες οἱ θησαυροί τῆς σοφίας καί γνώσεως ἀπόκρυφοι», ὅπως γράφει ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος, τόν ἀληθινό Θεό στούς ἀνθρώπους.
Μέ τήν ταπείνωση καί τήν ὑπακοή της στό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος καταργεῖ τήν κατάρα τῆς πρώτης Εὔας καί ἀναδεικνύεται Μητέρα τῆς Ζωῆς, ὁδηγός στή γνώση τοῦ Θεοῦ ὅλων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι προστρέχουν σέ αὐτήν καί ζητοῦν τή βοήθειά της. γιά νά προχωρήσουν στήν ἐν Χριστῷ ζωή καί νά πλησιάσουν τόν Υἱό της καί Θεό μας.
Μέ τήν ταπείνωση καί τήν ὑπακοή της ἡ Παναγία Παρθένος ὑποδεικνύει καί σέ ἐμᾶς τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά βροῦμε τόν δρόμο πού θά μᾶς ὁδηγήσει ἐγγύτερα πρός τόν Θεό καί θά μᾶς βοηθήσει νά ἀκολουθοῦμε τό θέλημά του, ὥστε νά μήν κινδυνεύσουμε καί ἐμεῖς, ὅπως οἱ πρωτόπλαστοι, νά παρασυρθοῦμε καί νά πέσουμε στίς παγίδες τοῦ διαβόλου.
Ὑμνώντας ἀπόψε τήν Κυρία Θεοτόκο μέ τά ὑπέροχα «χαῖρε» τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου της, ὅπως καί κάθε Παρασκευή τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἄς τήν παρακαλοῦμε νά πρεσβεύει στόν Υἱό της γιά νά μᾶς χαρίζει τή γνώση πού ἔχουμε ἀνάγκη, ὥστε νά βαδίζουμε πρός τόν Θεό καί νά γίνουμε μέτοχοι τῆς σωτηρίας, τήν ὁποία Ἐκεῖνος μᾶς χάρισε, μέ τήν ἐνανθρώπησή του ἐκ τῶν ἁγνῶν καί παρθενικῶν αἱμάτων τῆς Παναγίας Παρθένου, πρός τήν ὁποία ἀναφωνοῦμε πάντοτε μαζί μέ τόν ἱερό ὑμνογράφο τό «Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε».
Αὐτή τή νύκτα πού εἶναι τόσο πικρή, πού ἔχει τόσο πόνο καί τόσα δάκρυα, ἄς παρακαλέσουμε τήν Παναγία μας νά παρηγορήσει ὅσους ἀντιμετωπίζουν τόν θάνατο τῶν προσφιλῶν τους προσώπων καί ἄς ἀναπαύσει τίς ψυχές τῶν ἀδίκως τελειωθέντων ἀδελφῶν μας.
