Α´ Χαιρετισμοί στη Χαλάστρα με τρισάγιο για τα θύματα των Τεμπών

Την Παρασκευή 3 Μαρτίου το εσπέρας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στην Ακολουθία των Α´ Χαιρετισμών προς την Υπεραγία Θεοτόκο στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου στη Χαλάστρα Θεσσαλονίκης.

Στο τέλος της Ακολουθίας τέλεσε τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των θυμάτων της πρόσφατης σιδηροδρομικής τραγωδίας που συγκλόνισε το πανελλήνιο.

Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος τόνισε: «Γνῶσιν ἄγνωστον γνῶναι ἡ Παρθένος ζητοῦσα, ἐβόησε πρός τόν λειτουργοῦντα».

Ὡς τό μόνο λογικό ὄν, τό ὁποῖο δημιούργησε ὁ Θεός, ὁ ἄνθρωπος, ἔχει ἔμφυτη τή διάθεση γιά γνώση καί ἑλκύεται ἀπό τήν ἐξερεύνηση καί κατάκτηση τοῦ ἀγνώστου.

Eἶναι χάρισμα αὐτό, εἶναι τάλα­ντο μεγάλο, τό ὁποῖο μᾶς ἐμπι­στεύθηκε ὁ Θεός γιά νά κυ­ριαρ­χήσουμε στόν κόσμο πού ἔπλα­σε γιά χάρη μας. Δέν μᾶς ἔδωσε ὅμως ἀνεξέλεγκτη τή χρήση του. Μᾶς τήν ἔδωσε γιά νά ἐξερευνοῦμε τόν κόσμο, κάτι πού θά μᾶς ἦταν χρή­σιμο καί ὠφέλιμο, ἀλλά ὄχι γιά νά ἐξερευνοῦμε τίς ἀπόκρυφες βουλές καί τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ, τά ὁποῖα εἶναι κεκρυμμένα ἀκόμη καί γιά τούς ἁγίους ἀγγέλους καί ἀρχαγ­γέλους.

Ἀντί ὅμως ὁ ἄνθρωπος νά εἶναι εὐγνώμων πρός τόν Θεό γι᾽ αὐτή τή μεγάλη του δωρεά, ἄφησε τόν ἑαυ­τό του νά παρασυρθεῖ ἀπό τόν διά­βολο, ὁ ὁποῖος ἐκμεταλλευόμενος τήν ἔμφυτη περιέργεια τοῦ ἀνθρώ­που καί τήν ἐπιθυμία του γιά τή γνώση, τόν παραπλάνησε, τόν ὁδή­γησε στήν ἀμφισβήτηση τοῦ Θεοῦ καί τόν ἔκανε νά παρακούσει τήν ἐντολή του νά μήν δοκιμάσει ἀπό τόν καρπό τοῦ δένδρου τῆς γνώ­σεως, τό ὁποῖο εὑρίσκετο στό μέ­σον τοῦ παραδείσου.

Αὐτή ἡ παρακοή τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας, προκειμένου νά ἱκανοποιή­σουν τήν ἐπιθυμία τῆς γνώσεως, τούς κατέστησε ἐνόχους ἔναντι τοῦ Θεοῦ καί τή μόνη γνώση πού τούς προσέφερε ἦταν ἡ γνώση τῆς γυμνότητός τους. Διαπίστωσαν οἱ πρωτόπλαστοι ὅτι εἶναι γυμνοί ἀπό τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀπογυμνω­μένοι ἀπό τίς δωρεές του καί θύ­ματα τῆς ἀπάτης τοῦ διαβόλου, πού ἐπέτυχε νά τούς ἐκδιώξει ἀπό τόν παράδεισο καί νά τούς κατα­στή­σει δούλους τῆς ἁμαρτίας καί ὑποχείριά του.

Καί ἐάν ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα ἐξε­βλήθησαν τοῦ παραδείσου ὑποκύ­πτο­ντας στόν πειρασμό τῆς γνώ­σεως καί παρακούοντας τήν ἐντο­λή τοῦ Θεοῦ, ἡ νέα Εὔα, ἡ Ὑπε­ρα­γία Θεοτόκος, τήν ὁποία τιμήσαμε ἀπόψε, πρώτη Παρασκευή τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ψάλλο­ντας τήν πρώτη στάση τῶν Χαιρε­τισμῶν της ἐνώπιον τῆς ἱερῆς της εἰκόνος, δέν ὑπέκυψε στόν πειρα­σμό τῆς περιεργείας καί ἔτσι, ὄχι μόνο ἀπέφυγε νά πέσει στήν πα­γίδα τοῦ πονηροῦ, ἀλλά ἐπέτυχε μέ τήν ταπείνωσή της νά γίνει ἡ Μη­τέρα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, πού λύ­τρωσε τούς ἀνθρώπους ἀπό τήν ἁμαρτία καί τήν καταδυναστεία τοῦ διαβόλου.

«Γνῶσιν ἄγνωστον γνῶναι ἡ Παρθένος ζητοῦσα, ἐβόησε πρός τόν λειτουργοῦντα», γράφει ὁ ἱερός ποιητής τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου.

Ἦταν φυσικό ἡ Παναγία Παρθέ­νος νά ἐκπλαγεῖ ἀπό τό μήνυμα τοῦ ἀρχαγγέλου. Ἦταν φυσικό νά διερωτηθεῖ πῶς ἦταν δυνατόν νά γίνει αὐτή Μητέρα, οὖσα παρθένος, καί μάλιστα Μητέρα τοῦ Θεοῦ. Δέν προσπαθεῖ ὅμως νά διερευνήσει μόνη της τό ἀπόκρυφο μυστήριο τοῦ Θεοῦ. Δέν ἐπιχειρεῖ νά διεισ­δύσει στά ἄδυτα τῆς θείας γνώσεως αὐτόκλητη. Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος θέλει νά μάθει, ὄχι γιά νά ἱκανο­ποι­ήσει τήν ἀνθρώπινη φυσική της περιέργεια, ἀλλά γιά νά διακονή­σει ἀρτιότερα τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ. Θέλει νά μάθει γιά νά προετοιμα­σθεῖ ἀκόμη περισσότερο, ὥστε νά ὑπηρετήσει τή θεία βουλή καί νά τιμήσει τήν ἐπιλογή πού ἔκανε ὁ Θεός στό πρόσωπό της.

Γι᾽ αὐτό καί δέν προσπαθεῖ νά μά­θει διερευνώντας μόνη της, ἀλλά διατυπώνει μέ ταπείνωση στόν οὐ­ρά­νιο ἀπεσταλμένο τήν ἀπορία της: «καί πῶς ἔσται μοι τοῦτο, ἐπεί ἄνδρα οὐ γινώσκω;» καί ἀρκεῖται στήν ἀπάντησή του.

Μέ τήν ἴδια ταπείνωση ὑποτάσσε­ται ἡ Παναγία Παρθένος στό θέ­λημα τοῦ Θεοῦ καί ἀξιώνεται μέ τήν ὑπακοή της αὐτή ὄχι μόνο νά γίνει μέτοχος τῆς οὐρανίου καί θείας γνώσεως, ἀλλά καί ἐκείνη ἡ ὁποία θά γνωρίσει διά τοῦ Υἱοῦ της, «ἐν ᾧ εἰσιν πάντες οἱ θησαυροί τῆς σοφίας καί γνώσεως ἀπόκρυφοι», ὅπως γράφει ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος, τόν ἀληθινό Θεό στούς ἀνθρώπους.

Μέ τήν ταπείνωση καί τήν ὑπα­κοή της στό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος καταργεῖ τήν κατάρα τῆς πρώτης Εὔας καί ἀνα­δει­κνύεται Μητέρα τῆς Ζωῆς, ὁδη­γός στή γνώση τοῦ Θεοῦ ὅλων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι προστρέχουν σέ αὐτήν καί ζητοῦν τή βοήθειά της. γιά νά προχωρήσουν στήν ἐν Χρι­στῷ ζωή καί νά πλησιάσουν τόν Υἱό της καί Θεό μας.

Μέ τήν ταπείνωση καί τήν ὑπα­κοή της ἡ Παναγία Παρθένος ὑπο­δεικνύει καί σέ ἐμᾶς τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά βροῦμε τόν δρόμο πού θά μᾶς ὁδηγήσει ἐγγύτερα πρός τόν Θεό καί θά μᾶς βοηθήσει νά ἀκο­λου­θοῦμε τό θέλημά του, ὥστε νά μήν κινδυνεύσουμε καί ἐμεῖς, ὅπως οἱ πρωτόπλαστοι, νά παρα­συρ­θοῦμε καί νά πέσουμε στίς πα­γίδες τοῦ διαβόλου.

Ὑμνώντας ἀπόψε τήν Κυρία Θεο­τόκο μέ τά ὑπέροχα «χαῖρε» τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου της, ὅπως καί κάθε Παρασκευή τῆς Μεγάλης Τεσ­σαρακοστῆς, ἄς τήν παρακαλοῦμε νά πρεσβεύει στόν Υἱό της γιά νά μᾶς χαρίζει τή γνώση πού ἔχουμε ἀνάγκη, ὥστε νά βαδίζουμε πρός τόν Θεό καί νά γίνουμε μέτοχοι τῆς σωτηρίας, τήν ὁποία Ἐκεῖνος μᾶς χάρισε, μέ τήν ἐνανθρώπησή του ἐκ τῶν ἁγνῶν καί παρθενικῶν αἱ­μάτων τῆς Παναγίας Παρθένου, πρός τήν ὁποία ἀναφωνοῦμε πά­ντο­τε μαζί μέ τόν ἱερό ὑμνογράφο τό «Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε».

Αὐτή τή νύκτα πού εἶναι τόσο πικρή, πού ἔχει τόσο πόνο καί τόσα δάκρυα, ἄς παρακαλέσουμε τήν Παναγία μας νά παρηγορήσει ὅσους ἀντιμετωπίζουν τόν θάνατο τῶν προσφιλῶν τους προσώπων καί ἄς ἀναπαύσει τίς ψυχές τῶν ἀδίκως τελειωθέντων ἀδελφῶν μας.